Als in mijn wazige hoofd, net wakker wordend, bovenstaande woorden zich aaneenrijgen tot een liedje, sta ik Roadrunner-gewijs ''Meep meep'' meteen in de startblokken op weg naar het espresso apparaat- terwijl ik toch echt altijd gewoon ben de dag met thee te beginnen.
Nu echter dient een niet te negeren trek in een gruwelijk sterk bakkie zwart, zoet en vloeibaar bevredigd te worden. Stante pede.
De schuld van Elaine.
Trouwens, ik hóór dat helemaal niet zingen want Elaine zingt keurig 'smell the coffee". Ik vond het leuk om 'kopi' te schrijven omdat het gros van de Zuid-Koreanen ''Kopi'' zegt.
Net als Spanjaarden, Indonesiërs en vast nog meer volken, die moeite hebben met de V en de F.
Kopi, mappia (mafia).
Elaine Kim's Engels is dik in orde. Zó in orde, dat ik meende met een Amerikaanse van doen te hebben, toen ik haar song voor het eerst hoorde in een van de betere Zuid Koreaanse tv series: "It's okay not to be okay"- te zien op Netflix.
Haar stem klonk 'bekend', zoals die speels en makkelijk de hoge nootjes pakte en eromheen weefde. deed ze wat denken aan Caro Emerald.
Ze bleek echter zo Zuid-Koreaans als tteokbokki en kimchi en had al een lange staat van dienst als leverancier van songs voor vele tv series; de meesten nogal melancholiek van aard en met teksten die handelen over lastig in het leven staan- zelfs als de muziek bedrieglijk gezellig en uptempo klinkt. Ze ziet er zelf ook niet bepaald uit of ze gebukt gaat onder het leven, een gezichtje waar humor vanaf straalt. Maar misschien komt dat door de omhoog krullende mondhoekjes, iets waar veel Koreanen mee geboren worden, lijkt het.
No comments:
Post a Comment