Op jou, kleine!
Als we in de plas voor ons huis zwemmen, pakken donkere wolkenformaties zich samen in het zuidoosten. Laten we het water maar uit gaan. Er is onweer voorspeld.
Afgedroogd en handdoek om de schoudertjes geslagen, ligt kleinzoon op zijn buik op de steiger en probeert eronder te kijken, of de zwaluwtjes die rakelings over hem heen scheren, daar nog een nestje hebben. Ze duiken namelijk nog steeds onder die steiger.
Het is al september. Het wordt zo ondertussen hun tijd om de tocht naar het zuiden aan te vangen. Hopelijk hebben ze de jongen, de tweede leg al, dan zo vetgemest dat ze die tocht kunnen volbrengen.
Koya ziet wel enorme spinnenwebben met dikke spinnen erin, de herfstaankondigers. ''Oh, oma, kijk, die spin kan zwemmen!'' als hij ´per ongeluk´ met een takje dit 'ongelukje' liet gebeuren.
Hij slentert de steiger af.
Wat zingt hij toch?
"Liefde is een vreemde ziekte" hoor ik. Wát?
Zijn moeder vermoedt dat hij dat op school hoorde, zij heeft het in ieder geval nooit afgespeeld.
Weer thuis zet ik stiekempjes de cd op. Dat blij verraste hoofdje! 'n Stuiterballetje toing toing toingt meteen door de kamer.
Geweldig! ''Nog een keer, oma! Nog een keer en dan film jij het! En als ik zó doe moet je wel bewegen met de camera. Zó''. Alsof Almere getroffen wordt door een aardbeving? OK.
''Nú bewegen!!! Neehee!!! Je doet het niet goed, niet heen en weer maar zó!' Het regisserende potentaatje slaat mijn mobiel bijna uit mijn handen.
Henny Vrienten, god hebbe zijn ziel, zingt behoorlijk opgewonden om niet te zeggen speedy en lichtelijk hysterisch, wat overslaat op mijn kleinzoon. Hilarisch.
''Ze zegguh'' zegt Sequoia niets maar bij Belle Hélène daarentegen duikt hij weer in zijn onuitputtelijk arsenaal aan moves. De bank zowel als een vaasje in de boekenkast dienen als rekwisieten.
Die Doe Maar! Dat deden ze toch maar goed
De derde generatie al, die ze goed vindt.
Henny kijkt goedkeurend en geamuseerd toe vanuit de hemel.
Opposites 2012
No comments:
Post a Comment