Wednesday, October 29, 2025

Pas op, bebe: natte vloer!


"Door jou jankte ik een hele rivier vol.
Jank jij nu maar een zee vol, schatje
Mijn ziel is verscheurd
de vloer kletsnat van mijn tranen.

Maar ha, de wereld draait nog
nu is het jouw beurt te verliezen
Zoek me maar niet
Het is al veel te laat
Ik vond al een ander"

Dergelijke teksten hoorden we al duizend, wat zeg ik, miljoenen keren eerder in liedjes over voorbije liefde. In even zoveel stijlen, varianten en talen als er op de wereld zijn.
Het lied van Maná "Te lloré un rio" stamt uit de tijd dat het grote succes voor hen aanbrak, uit 1992.
Maar deze versie is relatief nieuw, met een 'Banda' als extra smaakmaker(s). Een lichtelijk geserreerde banda, want op de videoclip spelen behalve Maná slechts 2 slagwerkers,1 tuba, 1 trombone, 1 trompet en 1 klarinet mee. Maar luister toch eens naar dat typische het lijkt wel haast ineen geperste bandablazers geluid! Of het geluid door een lange buis tot je komt. Zo wonderlijk.
Dit jaar bracht Maná een soort grandes exitos uit, opnieuw samen gespeeld en ingezongen met allerlei artiesten van nu. "Noches de cantina'' heet het album. Op deze song zingt Cristian Nodal mee, een zanger die opereert in een soort mariachi/norteño-stijl.

Dit is Banda Sinaloense op zijn krankzinnigst:
 "ìAy mama, por dios!" Nogal! Hoe krijgen ze het er uitgeblazen? De bloeddruk stijgt tot onaanvaardbare hoogtes! Haal een arts! Zeker voor dat arme paard.

Voor wie wil een korte uitleg van Mariachi en Banda muziek:
  
 


Voor wie daar geen geduld voor heeft deze korte samenvatting.
Het geluid van een mariachi orkest (Mexicaanse volksmuziek ontstaan in Jalisco) wordt voornamelijk door strijkers bepaald, klinkt romantisch en werd wijd verspreid zeer geliefd door gebruik in films met een romantische plot. Het werd zelfs elitair omdat de leden van mariachi orkesten dure pakken gingen dragen want in de films deden ze dat ook. Het werd een dure grap en een kwestie van prestige om ze in te kunnen huren. Iets voor de meer gefortuneerde Mexicaan.
Wat betreft muzikale ontwikkeling staat mariachi al decennia stil. 'Never change a winning team' is het idee waarschijnlijk.

Banda is snoeiharde feestmuziek, ontstaan in de drugsstaten Sinaloa en Durango Stel je een blaaskapelletje voor van goedwillende amateurs, die het met toonzuiverheid niet zo nauw nemen- iets wat door sterke drankinname al helemaal snel uit het zicht en gehoor raakt.
Dat stoort echter niemand: hoe harder hoe beter is het motto. Iedereen is te opgehitst door de muziek en te ver heen qua mezcalpromillage om dat nog bezwaarlijk te vinden
De blaasinstrumenten klinken hyper hysterisch door het ongebreidelde keiharde koperblazen maar ook op het 'hout' als klarinetten blazen ze hun rieten aan flarden.
Het staat dichter bij het gewone volk, is niet elitair, omarmt gastvrij allerlei noviteiten. Synthesizers, drumcomputers: kom maar op! Het is uitermate opzwepend. Dat schettert, knettert en tettert, vliegt gierend uit elke bocht. Het stuitert brutaal je oren in, je hersens kunnen het haast niet aan, zo buitelt alles over elkaar.
Het is zo heerlijk onmatig Mexicaans. Scherp als een jalapeño en duizelingwekkend kleurig.

Liedje van de dag
Mijn liedje van de dag wordt, getuige de video, op gegeven moment gezongen vanuit doodskisten, waarom ook niet?
Het is bijna Dia de los muertos, tenslotte, 2 november.
De videoclip bij "Te lloré un rio" is ook zo Mexicaans als maar kan. Geestig en gek.

De groep Maná bestaat al sinds de jaren 80, Zanger Fher Olvera kan, zou hij hier wonen, al pensioen kunnen gaan trekken.
Hij bereikt de respectabele leeftijd van 65 op 8 december van dit jaar. Hij is iets minder woest en rauw gaan zingen, niet meer als een brullend rockbeest maar als een wijze opa- waarschijnlijk.

Dat zij het nog steeds trekken en nog steeds optreden in de huidige samenstelling sinds begin jaren 90, is best een wondertje gezien hun vroegere drankinname.
Alcohol conserveert ook, schijnt het. En mezscal is tenslotte bijna pure alcohol...


Meer over Maná in deze blog ''Maná. de ziel der dingen'. Lang geleden schreef ik hem, in 2012, toen de zanger en de drummer van Maná op kroegentocht (noche de cantinas) nog gewoon stomdronken over straat konden zwalken in Playa del Carmen MX, hangend op mijn dochter en haar vriend...



No comments:

Post a Comment

God is een stalker en Christus huilt diamanten...

Lust U nog peultjes? Berghain: Rosalía loopt een donkere kamer in en schuift de gordijnen met een ruk open. Vivaldi-achtige barreolages bu...