Blue, een zacht verlangen.

Het Engelse 'blue' is mooier dan het Nederlandse 'blauw', omdat het in overdrachtelijke zin ook de betekenis kan hebben van een zacht verlangen, een droeve gesteldheid, weemoed of neerslachtigheid. 
In het Nederlands slaat de weegschaal al snel door naar negatieve aspecten:
- een blauwtje lopen: afgewezen worden in de liefde
- een blauwe maandag: ooit, voor een korte tijd
- van de blauwe knoop zijn: geen alcoholhoudende dranken drinken
- zich blauw betalen/ergeren: verstikkend veel
- iemand op zijn blauwe ogen geloven: er maar van uitgaan dat hij/zij de waarheid spreekt.
De 'oe' in 'blue' klinkt ook zachter dan onze 'knauw' au: ik hauw fan jauw.

Over ''Ik hauw fan jauw" gesproken...
Luister dan even en dagdroom mee met het liedje getiteld "Blue" op deze videoclip van Yung Kai. Het woord 'blue' komt er niet in voor, maar wel de kleur van de oceaan, de golven, maanverlichte nachten, dat soort blauwige dingen.

Zo schattig.
De stem van Yung Kai is nog zo jong, haast ''ongebroken'' zweeft hij nog, twijfelend tussen hoog en laag, twijfelend tussen verliefd blijven vanuit een wazige verte of de definitieve stap naar volwassenheid durven nemen en iemand de liefde verklaren.
Prachtig, dat weifelend pendelen tussen fictie en feitelijkheid. Dat aarzelen over die onomkeerbare sprong in het diepe, er toch op vertrouwend dat het goed zal komen, dat je het aankunt.

Ins Blaue hinein, dan maar.

Wat een lief liedje. 

En wat een mooie blue guitar, die om die stem heen speelt als golfjes, die om je voeten heen kabbelen op een nog wat mistige frisse zomerochtend. Zo klinkt dit.
Een vroege morgen aan zee aan het begin van de zomer. Ik kan niets mooiers bedenken.

Nee, nee, nee!! Hij komt niet uit Zuid Korea!!

Yung Kai is een in Canada geboren en getogen 22-jarige jongeman uit Vancouver. Die verliefd is. Tot over zijn oren. En daar een liedje over schreef. Dank je, Yuan Kai.