15. Zoals het was...

 ´t Is niet meer zoals het was. 
Een goed lied om mee wakker te worden. Want het is weer een nieuwe dag, die alle voorgaande naar voorgoed voltooid verleden tijd heeft geschoven. 

Wat wordt dat synth-riedeltje, waarmee het nummer opent, heerlijk, haast gewichtsloos voortgestuwd naar de conclusie: "...as it was...".
Je voet vindt nergens vaste grond in deze muziek, het zweeft en huppelt zonder de aarde te raken. Zonder zware bassen of drums met alleen de stem van Harry Styles en synthesizers zweeft de muziek als een roze ballonnetje tegen een strakblauwe lucht. Alsmaar verder. En verder. Zal het eeuwig door blijven zweven? Zal het knappen omdat het te dicht bij de zon komt? Of zal het ineenschrompelen en als een loos flubbertje rubber toch ooit nog op de grond belanden?

Ik volg fenomenen als Taylor Swift en Harry Styles niet echt/echt niet omdat hun muziek mij niet aanspreekt. Ik ben 74 dus dat hoeft ook niet, ik behoor niet tot de doelgroep.
Te gladjes zijn ze naar mijn smaak. Algoritmemuziek.
Glad en spiegelend als een zojuist opgespoten ijsbaan is ook dit liedje van die leuke "voor elk wat wils"-Harry Styles maar deze song sprong er toch gunstig uit toen ik zijn hits eens even langsliep. 

Het deed me meteen denken aan de Pet Shop Boys, ook zo bedrieglijk lichtvoetig. ook een lichte stem op een bedje van synthesizers. En teksten die je niet verwacht op zulke muziek.

Toverbalmuziek. Of om het naar deze tijd te tillen: XTCmuziek. Je wordt er happy van.

OK Har, doe nog maar een keertje: .''..As it was...''. For old times' sake.