Wij hebben zo onze labbekaksels (zie vorige blog) in de politiek. Helaas heel veel de laatste tijd.
Het merkwaardige verschijnsel doet zich voor dat je aan hun haardracht al kunt aflezen hoe de inhoud eronder in hun hersenpan erbij staat: even beroerd- zo er al enige inhoud aan te treffen is.
Zuid Korea heeft ook zijn portie labbekaksels, zie hun president Yoon. Ook hij heeft een mies neerhangend toupetje op zijn hoofd hangen. Een mistroostige lok die een heel verre echo is van de glorieuze lokken van KPop sterren en acteurs.
Toen dit ouwe labbekaksel zijn politieke zin niet kreeg meende hij die als een humeurige kleuter dan maar te moeten afdwingen. Hij stampvoette eens flink en kondigde opeens eenzijdig de Staat van Beleg af, iets mompelend over vuige Noord-Koreaanse beïnvloeding in het parlement.
Maar hij vond toen opeens bijna het gehele Zuid Koreaanse volk tegenover zich. Letterlijk. Honderdduizend burgers gingen vreedzaam en KPophits zingend de straat op om te demonstreren en zij scandeerden op kekke KBeats en met lichtstokjes die ze in andere tijden bij KPopconcerten gebruiken, dat de noodtoestand opgeheven diende te worden en zij eisten op luide toon Yoon's aftreden. Ook het leger bleek niet achter hem te staan, wat godzijdank dit keer dus een groot bloedbad heeft voorkomen. Daar is het Zuid Koreaanse leger namelijk helemaal niet vies van, om hun eigen volk neer te slaan en om te brengen: lees Nobelprijs voor Literatuurwinnaar Han Kang's boeken `Human Acts`` en `Ik zeg geen vaarwel` er maar op na.
Maar president Yoon moest inbinden. Zoals gewoonlijk moest iemand uit een iets lager echelon toen alle schuld op zich nemen, in dit geval de minister van Defensie. Zoals al eeuwen gebruikelijk in die contreien dient zo iemand vervolgens de hand aan zichzelf te slaan als onomstotelijk bewijs dat hij en hij alleen schuldig was aan de misdaad en dus niet -zoals iedereen al wist, die lamzak van een Yoon.
Maar óf hij had daar toch eigenlijk niet zo´n trek in of hij voerde e.e.a. te slordig uit, hij werd in elk geval gestoord en tegen gehouden toen hij de hand aan zichzelf wilde slaan.
Ondertussen is labbekaksel Yoon nog steeds 'in office´. Maar wat niet is...de protesten gaan gewoon door.
Top Tien demonstratieliederen.
De manier waarop die honderdduizenden demonstreerden was wel heel opmerkelijk. Vaders, moeders, kleine kindjes op hun schouders, 20-ers, dertigers, oma's, opa's. En allemaal zongen ze mee met Kpophits, die hun waarde al bewezen hadden in het verleden bij politieke bijeenkomsten en die tot ware anthems waren uitgegroeid, als waren zij het Zuid-Koreaanse volkslied.
Girls' Generation's hit uit 2002 "Into the new world" was er zo eentje. Tijdens de anti-regeringsprotesten in Zuid Korea 2016-17 en zelfs in 2020 bij anti-regeringsprotesten in Thailand bleek het lied met een aangepaste tekst, net als nu een doeltreffend protestmiddel, waar iedereen zich in kon vinden.
2NE1's ''I am the best''- is techno die kennelijk goed in het pannetje past van de protestzangers, onder wie opvallend veel vrouwen. Die al helemaal geen trek meer hebben in de machtsstructuren en bijbehorende chicanes van oude mannen.
Over pannetje gesproken: natuurlijk waren er overal foodtrucks uitgerukt en zelfs kookten en verstrekten restaurants gratis maaltijden om de protesterende Zuid Koreaanse mens in hun meest prangende en geliefde nummer 1 behoefte te voorzien: eten! Tteokbokki for free!
"Whiplash"" van aespa, ook weer een vrouwen techno-unit, klonk luidkeels door de menigte meegezongen.
BTS "Fire", ook in de Seoul protest top tien: Let's burn it all " Bultaorone" = It's burning up here uitgesproken door rapper Suga aan het begin en het eind van het lied, is zelfs overgenomen als een soort strijdkreet.Dat maffe muzikale met korte lontjes behepte volk dat uit veel primair reagerende, emotionele kruitvaatjes bestaat, weet nog zo goed wat het te verliezen heeft als het niet zijn stem laat horen in protest. Er staat teveel op het spel daar. Het spookbeeld van hoe het ook kan zijn begint aan hun noordgrens.
Het meezingen met KPop haalt de scherpe randjes er natuurlijk wel vanaf en voorkomt eventuele woede-uitbarstingen over alle politieke viezigheid.
Muzikaal worden dan ook alle generaties "bediend''. Er was voor elk wat wils zo te horen: van naar de jaren zestig klinkende liedjes tot EDM en techno.
In de Top Tien Protest songs kwamen tot mijn onuitsprekelijke vrolijkheid ook "APT? van Bruno Mars & Rosé langs. Ook"Amor fati" en dat paste er wonderwel bij.
Zo zou ik ook wel willen demonstreren!














