Thursday, December 12, 2024

36. Labbekaksels


Wij hebben zo onze labbekaksels (zie vorige blog) in de politiek. Helaas heel veel de laatste tijd.
Het merkwaardige verschijnsel doet zich voor dat je aan hun haardracht al kunt aflezen hoe de inhoud eronder in hun hersenpan erbij staat: even beroerd-  zo er al enige inhoud aan te treffen is.

Zuid Korea heeft ook zijn portie labbekaksels, zie hun president Yoon. Ook hij heeft een mies neerhangend toupetje op zijn hoofd hangen. Een mistroostige lok die een heel verre echo is van de glorieuze lokken van KPop sterren en acteurs.
Toen dit ouwe labbekaksel zijn politieke zin niet kreeg meende hij die als een humeurige kleuter dan maar te moeten afdwingen. Hij stampvoette eens flink en kondigde opeens eenzijdig  de Staat van Beleg af, iets mompelend over vuige Noord-Koreaanse beïnvloeding in het parlement.


Maar hij vond toen opeens bijna het gehele Zuid Koreaanse volk tegenover zich. Letterlijk. Honderdduizend burgers gingen vreedzaam en KPophits zingend de straat op om te demonstreren en zij scandeerden op  kekke KBeats en met lichtstokjes die ze in andere tijden bij KPopconcerten gebruiken, dat de noodtoestand opgeheven diende te worden en zij eisten op luide toon Yoon's aftreden. Ook het leger bleek niet achter hem te staan, wat godzijdank dit keer dus een groot bloedbad heeft voorkomen. Daar is het Zuid Koreaanse leger namelijk helemaal niet vies van, om hun eigen volk neer te slaan en om te brengen: lees Nobelprijs voor Literatuurwinnaar Han Kang's boeken `Human Acts`` en `Ik zeg geen vaarwel` er maar op na. 

Maar president Yoon moest inbinden. Zoals gewoonlijk moest iemand uit een iets lager echelon toen alle schuld op zich nemen, in dit geval de minister van Defensie. Zoals al eeuwen gebruikelijk in die contreien dient zo iemand vervolgens de hand aan zichzelf te slaan als onomstotelijk bewijs dat hij en hij alleen schuldig was aan de misdaad en dus niet -zoals iedereen al wist, die lamzak van een Yoon.
Maar óf hij had daar toch eigenlijk niet zo´n trek in of hij voerde e.e.a. te slordig uit, hij werd in elk geval gestoord en tegen gehouden toen hij de hand aan zichzelf wilde slaan.
Ondertussen is labbekaksel Yoon nog steeds 'in office´. Maar wat niet is...de protesten gaan gewoon door.

Top Tien demonstratieliederen.

De manier waarop die honderdduizenden demonstreerden was wel heel opmerkelijk. Vaders, moeders, kleine kindjes op hun schouders, 20-ers, dertigers, oma's, opa's. En allemaal zongen ze mee met Kpophits, die hun waarde al bewezen hadden in het verleden bij politieke bijeenkomsten en die tot ware anthems waren uitgegroeid, als waren zij het Zuid-Koreaanse volkslied.

Girls' Generation
's hit uit 2002 "Into the new world" was er zo eentje. Tijdens de anti-regeringsprotesten in Zuid Korea 2016-17 en zelfs in 2020 bij anti-regeringsprotesten in Thailand bleek het lied met een aangepaste tekst, net als nu een doeltreffend protestmiddel, waar iedereen zich in kon vinden.

G-Dragon "Crooked". Ook "Crooked" van de in Zuid Korea controversiële en razend populaire genderbender rapper G-Dragon werd luidkeels voor het parlementsgebouw ten gehore gebracht door het protesterende volk. Wie er crooked was, was zonneklaar: impeach him. Weg met hem!

2NE1's ''I am the best''- is techno die kennelijk goed in het pannetje past van de protestzangers, onder wie opvallend veel vrouwen. Die al helemaal geen trek meer hebben in de machtsstructuren en bijbehorende chicanes van oude mannen.

Over pannetje gesproken: natuurlijk waren er overal foodtrucks uitgerukt en zelfs kookten en verstrekten restaurants gratis maaltijden om de protesterende Zuid Koreaanse mens in hun meest prangende en geliefde nummer 1 behoefte te voorzien: eten! Tteokbokki for free!

"Whiplash"" van aespa, ook weer een vrouwen techno-unit, klonk luidkeels door de menigte meegezongen.

BTS "Fire", ook in de Seoul protest top tien: Let's burn it all " Bultaorone" = It's burning up here uitgesproken door rapper Suga aan het begin en het eind van het lied, is zelfs overgenomen als een soort strijdkreet.

Ergens las ik dat Zuid-Koreanen de meest demonstratie-beluste mensen ter wereld zijn. Zij komen niet met een paar honderd man naar een demonstratie zoals hier. Nee, ze demonstreren graag  met miljoenen medestanders. Een beetje demonstratie daar tikt al gauw de honderdduizend aan.
Dat maffe muzikale met korte lontjes behepte volk dat uit veel primair reagerende, emotionele kruitvaatjes bestaat, weet nog zo goed wat het te verliezen heeft als het niet zijn stem laat horen in protest. Er staat teveel op het spel daar. Het spookbeeld van hoe het ook kan zijn begint aan hun noordgrens.

Het meezingen met KPop haalt de scherpe randjes er natuurlijk wel vanaf en voorkomt eventuele woede-uitbarstingen over alle politieke viezigheid.
Muzikaal worden dan ook alle generaties "bediend''. Er was voor elk wat wils zo te horen: van naar de jaren zestig klinkende liedjes tot EDM en techno. 
In de Top Tien Protest songs kwamen tot mijn onuitsprekelijke vrolijkheid ook "APT? van Bruno Mars & Rosé langs. Ook"Amor fati" en dat paste er wonderwel bij.
Zo zou ik ook wel willen demonstreren!
Lo & behold: 



 People do have the power...


Monday, December 9, 2024

35. Fabertje's kaksel.

Nou, je wordt weer bedankt, huisgenoot Frank! Dankzij jouw onschuldige, lacherige vraag: "Ken je 'Fabertje' al?" heb ik dat vermaledijde lied nu stevig in mijn hoofd verankerd zitten. Helaas met dat kapsel van dat mens (mens? buikspreekpop: "Ik voer uit wat mij opgedragen wordt") en vooral die chagrijnige, van elke humor gespeende kop onder dat "kapsel" er gratis bij.
Mijn kleinzoon noemde nog niet heel lang geleden 'n haardracht: 'kaksel'. Het was voor hem een kwestie van niet goed verstaan maar wat blijkt het een treffende omschrijving van de haardracht van bovengenoemd creatuur. Een treffender omschrijving van het gehele creatuur moet nog gevonden worden!
Eigenlijk mag ik het niet zeggen maar de persoon doet mij zo sterk denken aan de film "Zone of interest".
'Nuff said.

De onvolprezen Niels van der Laan en Jeroen Woe in hun gabberversie van het gekaksel: "Fabertje". Zij zullen -helaas- een topjaar gaan beleven dankzij dit kabinet, deze farce. Het zal hun satirelust tot ongekende hoogte opstuwen.

Eigenlijk is de actie van dit creatuur koppelen aan de herkenningstune van Swiebertje een bezoedeling van de nagedachtenis aan Swiebertje/Joop Doderer. Ik was ooit een groot fan van de grote ontregelaar Swiebert en zijn sidekick Malle Pietje. 
Nu zit daar opeens een smoezelig Fabertje aan vastgekleefd. 

De kappersrekening.





Wednesday, November 27, 2024

34. Stromae's beste vijand

 Oh! Die stem!!
Ik viel haast van de bank toen ik hem volkomen onverwachts hoorde terwijl ik al een eind gevorderd was in het tweede seizoen van Arcane, een heftig geanimeerd steampunk actie-avontuur voor volwassenen, gemaakt door Christian Linke en Alex Yee, te zien op Netflix. "Hoor je dat? Dat is volgens mij Stromae!" riep ik opgewonden naar mijn man.

Er was even een rustpuntje in het visueel overdonderende spektakel dat, sinds het tweede seizoen van start was gegaan, wat weg leek te hebben van een woeste LSD trip of 'n door ayahuasca aangejaagd visioen - alhoewel ik daar geen ervaringen mee heb, ik stel me dat alleen zo voor.
Wild van kleur en tekenstijlen en artistiek ongeremd explodeerden de animaties haast uit het scherm. Soms moest ik even ademloos op de pauzeknop drukken omdat mijn ogen én brein zoveel visueel vernuft even niet meer aankonden.

Nondeju. Paul van Haver!
Diens warme bariton, die ik onmiddellijk herkende, gleed als honing in mijn door de soundtrack van de serie enigszins murw gebeukte oren, die tot dan toe voornamelijk uit harde metal, elektronica, rap en harde rock bestond. En ook hier weer Kpop, rock door de Stray Kids!
Maar dus, ook verdomd als het niet waar is: dat is nondeju maestro Paul van Haver!
Die mooie tekst, slim spelend met tegenstellingen: "tu est le vice de mes virtues" "ma meilleure ennemie" "une encre jamais sèche" ''l'ombre du soleil", de gedistingeerde toonzetting van het geheel, doortrokken van melancholie en noodlot. Alles klonk vintage Stromae. Zelfs de bijdrage van de Franse zangeres en rapper Pomme..
En aan het eind een hoopgevend: "Un tatouage imparfait, prêt à recommencer''. Het zal niet waar wezen toch? Hij durft het weer, zachtjes aan? Als hij het verdorie maar rustig aan doet, op eigen voorwaarden! Opdat hij zich niet wéér gek laat maken. Het is namelijk geen wet van Meden en Perzen dat die tatoeage af moet! Voorkom te allen tijde een 'Omzigtje', Paulo!

Commandeur in de Kroonorde. Een krappe week geleden kwam hij het lintje en/of de medaille ophalen bij koning Flip - dat kán toch niet: 'koning Flip''?! Flipje van Tiel, dát kan wel - die hoorde bij de benoeming tot Commandeur in de Kroonorde. Een onderscheiding, die hij kreeg volgens koning Flip: "...omdat Stromae erin is geslaagd een diepgaand en origineel muzikaal universum te creëren, dat doet denken aan de grote surrealistische kunstenaars van de twintigste eeuw. Met zijn talent en durf herdefinieerde hij de contouren van de hedendaagse muziek. Zijn kunst laat België over de hele wereld weerklinken, zoals Jacques Brel dat in zijn tijd deed. Bravo maestro!"

Enfin. We gaan hem zien. Of misschien toch niet, daar ik ook vermoed dat hij zelf zijn beste vijand is...

Arcane heb ik wel gezien. In etappes dus, met korte rustpauzes voor al mijn behoorlijk uitgedaagde zintuigen. Ik ga hem vast nog eens bekijken en dan zal opvallen, hoeveel ik de eerste keer gemist heb.
Ik ga dan ook beter letten op de andere muziek, die ook opmerkelijk is. Zoals Imagine Dragons.
Of Sting & Ray Chen's "What could have been". Fraai. 






Wednesday, November 13, 2024

33.Spuugkuifkreuners.

Liedje voor barre tijden.
Er waart een naar spook rond. Men dient partij te kiezen. Het is het een of het ander. Meer smaken zijn er niet of die doen er gewoon niet toe. Als je voor de een bent ben je tegen die ander. 
Kiezen. Nu. Geen getalm. Geen nuance. Spreek je erover uit. Beter nog: schreeuw het uit. Op TikTok. Op Telegram. Onderneem actie. Onderstreep jouw gezichtspunt. 
Onderneem vooral actie. Ram jouw visie erin. Niet goedschiks dan maar kwaadschiks.

Zie het nieuws van de afgelopen week. U weet waar ik het over heb. De steeds oranjer uitslaande idioot in de U.S.A. De voetbalhooligans, die steeds griezeliger en enger worden in het onbeschaamder hun onderbuikgevoelens tonen. Wat uitmondde in pure, giftige haat. Moordlust was niet ver meer weg. 

Het maakt me bang.
En wat doet een bang iemand? Die trekt zich terug. Weg van al het gekrakeel. Die verstopt zich in een cocon. Die wil niet meer meedoen. Die bouwt een barrière om zich heen met lieve, niet agressieve mensen, boeken, kunst en muziek. Een barrière van bescherming biedende schoonheid.

Een bang mens durft niet meer vooruit te kijken naar een toekomst die inktzwart lijkt. Die kijkt achterom. Toen het allemaal nog leuk leek. Leek. Omdat men nog jong was. Omdat men nog van zoveel geen weet had.

Spuugkuifkreuners.

De juiste soundtrack bij dit escapisme waart al dagen rond in mijn hoofd. Het is een liedje dat voelt of het uit de jaren vijftig stamt, doo-wopachtig. Het had ook zó gezongen kunnen worden door John Travolta en Olivia Newton-John in Grease, waarin de muziek ook teruggreep naar eind jaren 50, begin jaren zestig.
Paul Anka, Dion DiMucci. dat werk.  De tijden waarin het haar van jongemannen met veel Brylcreem achterover gekamd werd tot een imposante vetkuif en ruime twintigers er geen been in zagen om zichzelf een teenager te noemen. Vóór de tijd van " ongewassen en ongekamd langharig tuig', haar voorover tot in de ogen hangend en aan achterzijde tot ver in de nek.
De song waar ik het over heb past naadloos in het vetkuifdecennium, werd nooit door Elvis gecrooned omdat het de pennenvrucht van een 22 jarige jongeman uit de U.K is.

Liedjekeuzestress.  
Er is een 'probleempje': er zijn er twee uitvoeringen van. Het origineel en een cover. Twee versies van hetzelfde liedje. 

In juli bracht de 22 jarige bijna-Mancunian ( hij is geboren in een plaatsje vlakbij Manchester, genaamd: Bury- ik verzin dit niet zou Sylvia Witteman zeggen) Elliot James Reay zijn song uit getiteld "I think they call this love". Hij klinkt als een gereïncarneerde Elvis en hij ziet er ook een beetje uit als Elvis: spuugkuif, pruilmondje, eendere kledingstijl. Hij lijkt qua uiterlijk nog het meest op een jong broertje van Chris Isaak, die trouwens Elvis ook als rolmodel had. Ook zo'n aantrekkelijke zanger die grossierde in muzikale romantiek, waar je je heerlijk sonisch in kon wentelen.

In oktober blijkt er nóg een versie van "I think they call this love" online te staan. Alle credits worden netjes aan Reay toegeschreven en "Cover" staat er nadrukkelijk bij vermeld. Gezongen op dezelfde toonhoogte door een onredelijk knappe Aussie, die 19 jaar oud schijnt te zijn maar al behoorlijk aan de weg timmert als ´TikTokzanger`: Matthew Ifield.

Hij heeft wat meer vibrato en warmte in zijn stem dan Elliot James Reay waardoor hij de romantiek er wat dikker op smeert dan in het origineel. Maar dat uiterlijk van hem helpt wel enorm mee met een keuze maken welke clip je aanklikt. Het is niet helemaal koosjer, ik geef het onmiddellijk toe maar als je die mooie zwarte haren ziet en die smeltende bruine kijkers daaronder plus die charmante lach met die mooie tanden, nu ja, wat is er eigenlijk niet fraai aan deze jongeman, dan heb je je keuze onbewust eigenlijk al gemaakt. Het is niet netjes maar ik ben ook maar een mens...en een beetje schoonheid in deze lelijke wereld is nooit weg, nietwaar?


Keuzestress? Hoezo keuzestress!?
Tientallen TikTokcovers!!!


Sunday, November 3, 2024

32. Mars & Gaga, a match made in heaven.

`Nummerrr Een-Een-Een!!!`

Ik hoor dan meteen weer de ronkende stemmen van dj's Joost Den Draaijer of Lex Harding!



De Top 40. Dat die nog steeds bestaat! Ja dus, kennelijk al 60 jaar! Ik stuitte net op dit voor mij in mijn pubertijd nogal essentiële fenomeen (Beatles! Stones! Who! Staan ze al op Nummer Een?), toen ik Bruno Mars googelde.

Nog een keer Bruno Mars als mijn liedje van de dag, die, zag ik dus net op de Top 40, Rosé en zichzelf van Nummer Een verdrong en nu met Lady Gaga de eerste plaats op de Global Top 40 overnam. Bruno was in oktober al vanuit het niets naar Nummer Een geschoten, samen met Rosé met het verrukkelijke aftelliedje ''APT''. Nu staat zijn duet met Lady Gaga al zeven weken op Nummer Een in de Nederlandse Top 40 en nummer 2 in de Global Top 40.


Belt your heart out.
Wat een godvergeten goeie zangers zijn ze toch, allebei. Hoor hoe ze geweldig samengaan, moeiteloos langs mineur naar majeur glijdend, elkaar aanvullend, gas terugnemend om de ander de ruimte te geven. Van heel klein naar groot, groter, grootst.
Schijnbaar nonchalant, Gaga zelfs zingend met een saffie tussen haar tanden geklemd, die ze wel even in de asbak parkeert als het echt serieus wordt. 
"Die with a smile".
Het lied zelf klinkt of je het al jaren kent, wat als compliment bedoeld is. Gecomponeerd door Bruno Mars, zet hij zonder enige aarzeling vol in op het sentiment. Als er iemand is die daar wel raad mee weet is het wel de Gaga, die in de bijbehorende clip geweldig de boel bij elkaar schmiert met woest jaren 60 Brigitte Bardot kapsel, woeste gebaren en weer eens niet zuinig uitgepakt met lipstick en eyeliner.
Maar dan haar zang! Vloeiend als honing, licht als een veertje, gloedvol en trefzeker in de uithalen. En zo organisch als die twee samengaan. Of ze daarvoor bestemd zijn!
Bruno doet wat betreft presentatie de archetypische rockstar, rauwe strot, gitaar als mitrailleur. Maar goeiedag, hoe hij zingt! Mr. Soul himself. 
Ze vallen zó perfect samen dat ze hoog boven de ietwat schmaltzy tekst uit stijgen:

"If the world was ending
I'd wanna be next to you
If the party was over
And our time on Earth was through
I'd wanna hold you just for a while
And die with a smile
If the world was ending
I'd wanna be next to you
If the world was ending
I'd wanna be next to you"

Het is beider weergaloze muzikale gevoel en talent, dat dat teweegbrengt. 
De song, die ook in de film Joker: Folie á deux" klinkt, waar de belachelijk getalenteerde Lady Gaga de leading ladyrol voor haar rekening neemt naast Joaquin Phoenix, kan wat mij betreft zó aanschuiven in het rijtje grootste belt songs allertijden: "I will always love you" "The Rose" "The greatest love of all" 
"Hero".

Samenwerken met mannen gaat Bruno Mars ook heel goed af, zoals met de geweldige Anderson.Paak

Sunday, October 27, 2024

31. APT. Van harte aanbevolen door mijn kleinzoon.

"Appate appatee, appate appatee"
De hele tijd kwam ik virtueel deze kreet tegen. Wat is dat nou weer, appatappatee? Het lijkt op een kinder-aftelrijmpje.
Het is een kneiter van een hit aan het worden, mét het bijbehorende dansje en allebei worden dan ook van harte aanbevolen door mijn kleinzoon!
Goed voor de gezondheid. Goed voor het humeur. Zeg ik.

APT.  
Apt blijkt een afkorting te zijn voor "Apartment". Dat blijkt een Zuid-Koreaans drinkspel te wezen: the Apartment Game. Een soort aftelversje, waarbij degene die 'af' is, een shotje soju achterover moet gooien. Een spel om snel het ijs tussen mensen te breken. Tja, dat lukt wel na een paar shotjes alcohol!
Ik schreef er al vaker over: alcohol is een Ding in Zuid-Korea. Het gebruik ervan wordt gezien als een belangrijk onderdeel van hun cultuur, drinken met het doel zwaar bezopen te raken. Let wel, het is zelfs Cultuur met hoofdletter C! Waar het roken van wiet je al een onaardige gevangenisstraf kan opleveren is starnakel dronken worden iets wat elk gerespecteerd lid van de samenleving doet. In het openbaar, schaamteloos.

ROSÉ & Bruno Mars - APT. Een samenwerking van zangeres Rosé uit de ook mondiaal zeer populair zijnde Zuid-Koreaanse meidengroep Blackpink (de vrouwelijke tegenhanger van BTS, zeg maar) met de hitmachine uit Hawaii, Bruno Mars, leverde deze onweerstaanbaar charmante hit op. Je krijgt hem niet meer uit je hoofd en dat geeft niks. Integendeel, ook dit bubblegumhitje bezorgt je een geweldig goed humeur. 

Maarre...het klinkt wel heel bekend, eigenlijk.

Voor de ouderen onder ons; kent u nog "Hey Mickey'' uit de jaren 80? Ook zo'n heerlijk springerige hit van de toenmalig zeer bekende choreografe Toni Basil, die al 40 was, toen ze dit puberhitje opnam. Dit lied ontbrak nooit op onze cassettebandjes, die wij maakten voor onze eigen en andermans feestjes. De dansvloer vulde zich meteen als "Hey Mickey!!" klonk.

Waar APT. ook wel veel van wegheeft is van deze song van The Ting Tings "That's not my name!" uit 2007! Háár naam noemen ze niet, wel veel andere dingen als ze haar aanroepen. Een enorm verschil in teneur als je het vergelijkt met de bubblegum hits van idolate meisjes die de naam van hun afgod echt wel weten. En aanroepen. De TingTings toonzetting is wel in voornoemde bubblegum niks-aan-de-hand-hit stijl, wat een mooi contrast oplevert met de wel-degelijk-iets-aan-de-hand-tekst.


Het is blond, brutaal, sexy en verkoopt als een tierelier- de bubblegum kindvrouwtjes.
Ook schiet Blondie's ''Denis'' even door mijn hoofd, nog zo'n floorfiller: En zij hadden het weer van Randy & The Rainbows. Ook Blondie´s  "One way  or another": ''I'm gonna getcha, getcha.getcha!'' echoot terug in Rosé's partij in APT. 

Ach jongens, wat dondert het eigenlijk? Het motto is toch, alweer:
beter goed gejat dan slecht bedacht. 
Als je maar lol hebt. Als het maar goed verkoopt.
Nog zoiets: Avril Lavigne "Girlfriend".

En we hebben er weer een dance challenge bij!!  #APTdancechallenge #aptchallenge

God is een stalker en Christus huilt diamanten...

Lust U nog peultjes? Berghain: Rosalía loopt een donkere kamer in en schuift de gordijnen met een ruk open. Vivaldi-achtige barreolages bu...