God is een stalker en Christus huilt diamanten...

Lust U nog peultjes?

Berghain: Rosalía loopt een donkere kamer in en schuift de gordijnen met een ruk open. Vivaldi-achtige barreolages buitelen tegelijk met het zonlicht naar binnen. Wég die spinnenwebben in de hersenpan.

Even later staat deze knappe vrouw een scharlakenrode jurk te strijken en zingt met een geschoolde sopraan, omringd door de strijkerssectie van het London Symphony Orchestra en de koren van de Escolania de Montserrat i Cor Cambra Palau de la Música Catalana zingen het refrein:


Seine Angst ist meine Angst
Seine Wut ist meine Wut
Seine Liebe ist meine Liebe
Sein Blut ist mein Blut

Allemaal in dat kleine kamertje...

Een roodborstje, dat op haar hand zit, zingt als Björk.
Een machostem scandeert woedend een Andrew Tate-achtig mantra: "I'll fuck you till you love me!" Jéésus, dios mio, Rosalía! ¡Por favor!

Wow! Of in goed Spaans: ìJoder!
22.192.548 maal bekeken op YouTube. 37.767.075 beluisterd op Spotify in de afgelopen 3 weken, deze bepaald niet licht verteerbare, maar oh zo typisch Spaanse kost!

Stilstand is achteruitgang.
Dat vindt Rosalìa en zoiets benauwt haar ernstig.
Dus gaat ze vol gas vooruit zonder enige beperking op haar recentste album "Lux" - gooi die gordijnen maar open!-, laveert moeiteloos van klassiek naar pop naar Latin naar fado en flamenco en doet dat in een Babylonisch aantal talen, 13 stuks, waaronder Oekraïens en Japans.
Haar oogverblindende palet doet me denken aan de maffe picturale spinsels van Salvador Dali of aan de zoete aaibare Madonna's en kindjes van Murillo maar vreemd genoeg ook aan de strenge ascese van Zurbaran, zo gestreng dat het eigenlijk iets wellustigs kreeg. De wellust van het lijden.
In turbostand voorwaarts katapulteert Rosalía zichzelf in een baan om de aarde. Wie haar wil volgen, moet van goeden huize komen. Geen oogkleppen op en niet bang voor grote hoogtes of diepe dalen zijn. Een open en lenige geest hebben.

Haar teksten zijn ook niet zachtzinnig. Oef! Hoe ze tekstueel afrekent met haar ex, een ijdele Caribische egotripper/rapper/zanger in "La Perla" is ...AU! Het zal je maar gezegd worden! 
  
Fenomenaal, intrigerend tot en met is ze in haar zoektocht naar spiritualiteit en de verschillende manieren die ze vond om dat muzikaal uit te drukken. Af en toe lijkt ze de vaste grond onder je vandaan te meppen, zo duizelingwekkend is haar route maar voor de in rooms-katholieke tradities groot gebrachte mensen onder ons is zulks gesneden koek. Die weten zich wel staande te houden tussen al het goudglitter en de  bombarie, pathos, schuld en boetedoening, lijden en extase, die Rosalía op ons loslaat, toch?

 ''La rumba del perdón'' met o.a. Estrella Morente. Let op haar zang van 1.32- 1.42! ¡Escalofríos!

Mijn lied van vandaag: de rumba van de vergiffenis.. 

De vondst van in plaats van een cajon (houten kist met handen geslagen als ritme-instrument) timpani te gebruiken werkt zo ijzersterk! En die cello die mee meandert met haar kronkelende flamenco versierselen! Geniale keuzes vind ik het.

Mijn lied van morgen.
Misschien is het voor mensen die niet in de Rooms-katholieke tradities zijn gestaald raadzaam om met de drie laatste songs te beginnen, waar ze vrij ingehouden en volgens flamenco- en fadotraditie zingt. Want ja, ook fado kan ze aan, als een echte fadista bespeelt ze effectief de traanklieren. Prachtig ingehouden gezongen - ook de koorarrangementen zijn schitterend!-en zeer ontroerend. "Memória", herinner je je mij nog? 

Voor iedereen die het Spaans niet helemaal of helemaal niet machtig is, klik hier voor de teksten in Spaans en Engels. Plus muziek uiteraard