Als je iets op het puntje van je tong hebt en je popelt om het eruit te gooien maar je weet al dat het waarschijnlijk niet goed zal vallen bij de ander, je gesprekspartner, opposant, collega's, wie dan ook.
Als je je opeens midden in een afschuwelijke situatie blijkt te bevinden.
Als je beledigd of gekwetst wordt, iemand onredelijke eisen aan je stelt of uit het niets agressief
uithaalt naar je, verbaal of fysiek..
In een mensenleven komen er zoveel situaties langs, waarbij het beter is je even in jezelf terug te trekken en tot 10 te tellen om kalm te blijven, redelijk te blijven. Niet meteen explosief en onbeheerst met gelijke munt terug gaat betalen. Wat kortdurend even heel fijn kan voelen: ''jij kwetste mij dan kwets ik jou net zo terug'', maar wat op den duur nooit constructief uitpakt. Het maakt meestal de verstandhouding nog meer kapot dan hij al was.
Negatief.
Meestal is het een negatieve situatie, waarin je je dan bevindt, waarvan je toch nog hoopt hem naar een positieve om te kunnen buigen. Dus tel je tot 10. Vaak tegen beter weten in. Dan is de schrale troost dat jij tenminste je waardigheid behield. Dat je je niet hebt verlaagd tot een niveau waarover je je later zou moeten schamen.
Positief.
Dusty Springfield bevindt zich in dit lied daarentegen in een wel hele positieve situatie. Ze kan niet geloven welk een geluk haar ten deel aan het vallen is. Ze moet even haar ogen sluiten en tot tien tellen om zichzelf te bewijzen dat dit geen droom is. En als ze haar ogen opent blijkt die roze 'droom' werkelijkheid.
Há, het hád dus helemaal niets met de wijntjes te maken, die ze dronken of met de sentimenteel stemmende achtergrondmuziek of met de algehele romantische sfeer, die er hing maar alles met haarzelf. En met degene die zich tegenover haar bevindt.
''I close my eyes & count to ten''.
Deze song stond op de 10 uur durende Spotifylijst met songs, die er toe deden in het leven van mijn helaas onlangs overleden muziekmaat en goede vriend Jan. Verbazend & 'it stuck out like a sore thumb''' zoals ze dat zo aardig zeggen in de U.K., tussen alle blues, ruige & vuige rock en reggae, waaruit de rest van zijn lijst bestond.
De muziekvrouwen waren sowieso sterk in de minderheid. Dusty was er dus een van plus de Shangri-La's, Millie Jackson, Fréderique Spigt, Sandy Denny, Patti Smith. Dat was zo'n beetje de rest. wat betreft vrouwelijke inbreng op zijn lijst.
Misschien kwam dat ook omdat hem de tijd niet meer was vergund om verder dan de L te geraken in de lijst met songs op alfabetische volgorde, die hij aan het doorspitten was. Zijn ziekte haalde hem in en maakte dat definitief onmogelijk.
Om op een vrolijker noot te eindigen:
"Chiudo gli occhi e conto a sei"
