Sunday, March 9, 2025

Cute jerk.

Net vóór mijn bliksem-
vakantie begin maart wilde ik eigenlijk "Jerk" van iKon als 'Liedje van de dag'' kiezen omdat het de hele tijd in mijn hoofd haakte met die vier omhoog klauwende toontjes als de nageltjes van een om aandacht miauwend katje. Nageltjes, die in je kleren blijven haken. 
Een fijn lied, dat in mijn hoofd blijft haken door het soepel swingende, voortkabbelend ritme, waar je je laidback mee door je dag beweegt.

Aanvankelijk koos ik het vanwege de titel:´Jerk´. Eikel, idioot, l*l, kl##tz@k, stomme hufter enzovoorts. Woorden die spontaan in mij opwelden, bij het horen van het idiote nieuws toen die dag. Maar er is tegenwoordig helaas een dagelijkse overvloed van dit soort absurd ''nieuws'' dat onophoudelijk als een soort gore diarree door halve garen over ons uitgestort wordt in een succesvol poging de massa's murw te beuken met hun "nieuws", "decreten" en "verordeningen".


Maar ach, het liedje dat de schoongepoetste, als appeltjes opgewreven knappe koppies van de Zuid-Koreaanse boyband iKon zongen, stak zo incongruent af bij de kwalijke geluiden die uit de giftige onderbuiken van valse Troefkaart & Muskusrat cs. opborrelden, dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om die twee aan elkaar te koppelen.
Dat zou die jongens van iKon maar bezoedelen. En ze gaven me juist zulke broodnodige muzikale afleiding en troost in deze zorgelijke dagen.

En wat waren ze schattig, ooit, zo in 2016, 17, 18, 19.  En wie weet zijn ze het nog wel, al zijn ze nu al hoog en breed volwassen.

Als 74jarige kan ik nog best begrijpen waarom al die jonge grietjes helemaal idolaat zijn van die jongensgroepen, vooral de Zuid-Koreaanse. Die knappe gastjes tussen servet en tafellaken- waar Paul van Vliet over meisjes van 13 zong, gaat hetzelfde natuurlijk ook op voor gozertjes van die leeftijd, die zich bevinden in het vage gebied tussen onwetendheid of toch wellicht niet meer zo heel onschuldig zijn als ze eruitzien. Gozertjes in de pubertijd, die er nog zo uitermate knuffelbaar uitzien. Branieschoppers, Aziatisch glad maar dus wel al een suggestieve hint van seks om zich heen hangend. Coming of age music made by boys for coming of age girls.

''Ik ben een eikel'', aldus de tekst. ''Ik ben niet voorzichtig genoeg met je geweest. Nu, in retrospectief, begrijp ik het pas. Toen de vlinders verdwenen, was daar nog wel aanhankelijkheid maar ook dat moest plaats maken voor vriendschap, wat ik toen belangrijker vond.  Bij deze neem ik dus de rol van slechterik op me want jij bent een goede vrouw''.
Toch een aardig zelfinzicht voor een toen pas 17jarige oude Kim Han-bin, nu beter bekend als B.I., die leider, producer, choreograaf en liedjesschrijver van de boyband was.
Het gaat allang niet meer zo goed met iKon, na aanvankelijke daverende successen. De leider en songsmid van de groep werd in 2019 beschuldigd van drugsmisbruik. Hij had niets gebruikt, braaf jongetje dat hij eigenlijk nog was, maar had wel e.e.a., waaronder wiet en  LSD, laten bestellen alsof het een afhaalmaaltijd was. Waarschijnlijk hopende dat de LSD hem tot even geniale songs zou brengen als het kennelijk ooit voor Lennon en McCartney had gedaan. Zijn grote muzikale voorbeelden. Terwijl hij al een heel eind kwam zonder die middelen!
Hij liep tegen de lamp. Om zijn groep niet mede ten onder te laten gaan met hem door zijn onbesuisde en in Zuid Korea gevaarlijke actie, besloot hij zelf maar uit de groep te treden en alle schuld op zich te nemen. De jongen kan absoluut niet liegen. Hij is altijd eerlijk. Hij kan niet anders.
Maar dat is niet goed voor een carrière in Zuid Korea. De zijne maakte derhalve een loodrechte duik naar de bodem van de afgrond.

Zijn mede-bandleden zijn, toen ze over de eerste schok heen waren, zonder hem verder gegaan. Ze waren allen goede zangers met mooi bij elkaar kleurende stemmen en er was nóg een rapper in de groep, die Kim Han-bins raps en zang overnam maar diens scherpe inbreng, die het bittertje in al het zoete bracht en het geheel van een angel voorzag, die was er nu uitgetrokken. Ook Han-bins obsessieve, monomane verhouding met zijn allesoverheersende grote liefde: MUZIEK, misten zij. Deze jongens waren al gauw tevreden en vonden het teren op de oude roem, dat zij vanaf 2019 gedaan hebben, geen probleem. Zij waren kennelijk uitvoerders, geen makers.
Die weinig assertieve houding heeft gemaakt dat zij zijn teruggezakt naar best aardig maar middelmatig niveau. Er valt gedegen vakwerk van hen te verwachten. Geen brille of innovatie.







God is een stalker en Christus huilt diamanten...

Lust U nog peultjes? Berghain: Rosalía loopt een donkere kamer in en schuift de gordijnen met een ruk open. Vivaldi-achtige barreolages bu...